Op 31 oktober gaf Renze Dijkema een toelichting op zijn werk. Zijn presentatie stond aangekondigd als “stilleven”, maar Renze vat deze term anders op dan gebruikelijk. Bij mij roept het woord “stilleven een beeld op van schilderijen uit lang vervlogen tijden met netjes gerangschikt fruit op een schaal. Of kaas en brood, boeketten met mooie bloemen en desnoods een pasgeschoten haas of gans. In ieder geval een verzameling herkenbare, levenloze objecten die (volgens Wikipedia) met zorg zijn belicht en samen een mooie compositie vormen. Kortom, een smaakvol geheel.

Renze Dijkema heeft een opleiding tot kunstschilder gevolgd aan de Academie Minverva in Groningen. Hij maakt foto’s van stillevens en landschappen. Tijdens zijn studie aan Minverva ontdekte hij dat hij beter verder kon gaan als fotograaf dan als schilder. Zijn vroege werk bestaat uit collages op planken, waarbij vorm en kleur een hoofdrol spelen, niet de functie van de objecten. Met zijn collages roept hij landschappelijke illusties op van verwoeste steden en sciencefictionachtige taferelen. Hij bedenkt niet van tevoren wat hij gaat maken, maar laat zich inspireren door het materiaal dat hij toevallig bij de hand heeft.

Het komt er uiteindelijk op neer dat Renze werkt met afgedankte spullen, die hij onderweg of thuis vindt. Zo heeft hij in één van zijn collages een kloddertje verf van de bovenkant van een verftube verwerkt. Niemand, behalve de fotograaf, weet wat het is, maar het draagt wel bij aan de totaalindruk van zijn werk. Het futuristische, desolate karakter van deze bouwsels sprak mij aan: je waande je in Syrië of een ander oorlogsgebied, of in het platgebombardeerde Rotterdam van vlak na de oorlog. Deze foto’s hebben als titel Ruins of the Modern Age. Knap om met zo weinig middelen zulke beelden op te roepen!

Overigens maakt Renze ook nog traditionele landschapsfoto’s (o.a. van de waddenkust) en panoramafoto’s. Op zijn site kun je ook daar voorbeelden van vinden.